Zondag 26 maart 2023
De wekker gaat… Wat is dit nou? Klopt die tijd wel… oja, de klok is vannacht een uur vooruit gezet. Na het douchen en aankleden, kook ik wat extra water, want mijn Quooker heeft onvoldoende inhoud om voor 30 personen gekookt water mee te kunnen nemen voor de koffie/thee na afloop.
Om 8.15 uur draai ik de parkeerplaats op bij De Nieuwe Driemanspolder en er staan al een paar mensen te wachten. Ondanks de voorspelde regen komen toch nog 26 van de aangemelde personen. Tof!
Na een hartelijk welkom aan alle deelnemers en een extra bedankje dat ze daarmee de Roparun steunen, gaan we op pad. Marcel vertelt wat over de ontstaansgeschiedenis van de N3MP en als we bij wat riet stilstaan, zien we de eerste Blauwborst! Ja, hij is al weer terug uit Afrika. Helaas heeft niet iedereen ‘m gezien, dus die moet later nog in de herhaling.
De Veldleeuwerik laat zich mooi horen en zingt zijn riedeltje terwijl ie de lucht in klimt, waarna hij zich even later als een parachute weer laat vallen. Het blijft een mooi tafereel.
Bij een kleiner plasje zet Marcel de telescoop neer, zodat iedereen het groepje Kluten dat zich daar begeeft, mooi van dichtbij kan zien. Wat een statige vogels zijn dat toch, zo hoog op hun poten en met die kromme snavel. Ikzelf vertel wat over het gewicht van vogels, want dat inschatten blijkt nog wel een lastige te zijn. En weet u het nog, bij veel vogels is het vrouwtje het minst mooi gekleurd. De mannen moeten indruk maken en de vrouwen zijn hard aan het werk… 😄
De Rosse stekelstaart wordt ook nog gezien. Een mooie kastanjebruine eend, met een opvallende blauwe snavel. Jammer dat het een invasieve exoot is in Europa en we ‘m eigenlijk liever kwijt dan rijk zijn.
Als we op een ander stukje weer stilstaan, voelt een Europese haas zich in het nauw gedreven. Hij wil vluchten, maar als hij linksaf wil, staat daar een grote groep met mensen en rechtsaf ligt teveel water, rechtdoor lukt ook niet, want ook daar staan een paar mensen en ook naar achteren ligt al dat water… Ik verwacht bijna dat de haas ervoor gaat kiezen om door het water te gaan (ze kunnen immers goed zwemmen), maar hij ziet toch nog kans om vlak langs het water als een speer weg te schieten. Sorry meneer Haas, het was geenszins onze bedoeling om je op te jagen. We hadden je gewoonweg niet gezien door je goede schutkleur.
Ook hier kan iedereen weer een blik door de telescoop werpen, want de Kleine plevieren en Bonte strandlopers moeten natuurlijk ook goed bekeken worden. Er wordt nog gespeurd naar de Steenuil, maar die laat zich met dit ietwat grauwe weer niet zien. Wellicht wel bij de volgende excursie.
De deelnemers kunnen mooi het grootte verschil waarnemen van de Kleine en Grote zilverreiger, die beiden mooi in het water lopen te foerageren.
Als we bijna terug bij de auto’s zijn, begint het dan toch wat te regenen. Tot op dit moment hebben we het bijna zo goed als droog gehouden. Niets zo veranderlijk als het weer in Nederland en zo onbetrouwbaar de weersvoorspellingen…Een koppeltje Buizerds laat nog even zien dat het toch echt voorjaar is geworden. En dat het tijd is om voor nakomelingen te zorgen. En dan is er ineens consternatie onder de vogelaars. Er lijkt een valkachtige langs te scheren. Is het een Torenvalk, of toch een Smelleken? Vogelen is niet altijd even makkelijk. Het gaat soms vliegensvlug, je hebt slechts een fractie van een seconde de tijd om alle kenmerken in je op te nemen. Maar we zaten er naast, want bij nadere inspectie bleek het om een Sperwer te gaan. Ook een fantastisch mooie vogel natuurlijk!
Het laatste stukje lopen we weer langs het stukje riet van het begin en jawel, de Blauwborst laat zich weer even prachtig zien. Gelukkig hebben nu alle deelnemers hem gezien. Altijd fijn natuurlijk als je in de aankondiging iets schrijft over de Blauwborst en dat we ‘m dan ook daadwerkelijk allemaal kunnen zien.
Terug bij de auto krijgt iedereen nog een bekertje koffie met stroopwafel of een chocolade eitje. Maar daarna stapt men toch snel de auto in, want inmiddels is het dan toch echt gaan regenen.
Uit de enthousiaste reacties die ik heb mogen horen na de excursie, heeft iedereen enorm genoten en gaan die druppels nu geen roet meer in het eten gooien.
Dank aan iedereen die er was! Tof dat je met je deelname aan deze excursie de Roparun hebt willen steunen. Wellicht tot ziens bij de volgende excursie op zondag 7 mei. Kunt u zelf niet, vertel het dan gerust door aan anderen. Het inschrijfformulier komt volgende week online.
En een extra dank natuurlijk aan Marcel, die belangeloos deze excursie samen met mij wilde begeleiden.
Hartelijke groet, Esther
P.S. een van de deelnemers heeft alle waarnemingen bijgehouden. Voor de diehards (net als ik) die precies willen weten welke vogel we waar hebben gezien of wellicht om nog eens op te kunnen zoeken, neem gerust een kijkje op de faunamap: